Kreidlerdatabase
Geboren: 28-06-1925 - †3 Maart 2022 Hermann overleden 😒
Typerende uitspraak:
Als iemand het fijne wil weten over Kreidler zeg ik het gewoon.
Alleen dit artikel geeft enig inzicht.
Kreidlerdatabase
†Hermann Gekeler - 03-03-2022
Hermann Gekeler *28-06-1925 - †03-03-2022
Het moet in 1963 zijn geweest, in Tsjechoslowakije. 'Zijn bromfiets was kapot en ik heb hem van de straat gehaald', zegt Hermann Gekeler.
Dit had voor Wout Jansen het einde moeten betekenen. Dat was de naam van de Nederlander, herinnert Gekeler zich dat.
Maar tijdens een nachtelijke en mistige operatie repareerde hij zijn Kreidler tijdens de race, die bijna een week achter het ijzeren gordijn over heuvel en dal lag.
'De internationale 6-daagse reizen zijn de Olympische Spelen', lacht hij. 'Voor de monteurs en begeleiders.'
Ruim vijf decennia later zit Gekeler aan de keukentafel in zijn huis in Möhringen en bladert hij door een oud fotoalbum met zwart-wit foto's.
Hij vierde onlangs zijn 90 ste verjaardag.
Zijn vingers zijn grof; de jaren op de draaibanken en freesmachines hebben in zijn ledematen getekend.
In 1952 kwam hij als jonge monteur naar Kreidler, de bromfiets fabrikant uit Kornwestheim.
De kleine motoren moeten zichzelf bewijzen in de sport. Hij werd een meester en werkte op de afdeling ontwikkeling en testen.
Zijn eerste project was het verstevigen van de krukas van de K 50, 'die met het rode zadel', zodat deze meer dan 20.000 kilometer zou meegaan.
Het hoogtepunt was waarschijnlijk de record rit met de sigaar op een zoutmeer in Utah.
Daartussenin zit een paspoort met postzegels van over de hele wereld.
Het was de geweldige tijd van Kreidler. Om te laten zien hoe goed de motor van 50 kubieke centimeter is, ging het bedrijf racen.
Je kunt eigenlijk racen met bromfietsen, daar zorgden Gekeler en de 28 medewerkers voor. 'Ik heb ze kunnen motiveren', zegt hij. 'En we hebben nooit een afspraak gemist.'
Dat haal je hem af. Terwijl hij in zijn keuken zit te praten, ziet hij er mooi uit, maar vastberaden en verliefd op details - en de Möhringer vergeet nooit een kleine anekdote.
Degenen die niet traceerden, dreigden op de hoogte te worden gebracht. Maar pas de volgende dag. Betrokkene - een jonge kerel - mocht er weer over slapen en de volgende dag zijn excuses aanbieden aan zijn meester.
Kreidlerdatabase
De Kreidler Meo 50 cc 210 km/u !
Het begon met de straatraces. Het gezelschap stelde de waanzinnige vrienden kleine racers ter beschikking, vormde ze, verzorgde ze langs de route en Gekeler was altijd bij hen.
Dit werd gevolgd door off-road rijden dat het uiterste van de machines vereiste, en Gekeler was er altijd.
Hij reisde naar New York, Buenos Aires, Londen, in een tijd dat de kevers over de Alpen naar Italië begonnen te rollen.
En toen kwam het jaar 1965 en daarmee de 210 km/u snelle sigaar. De Möhringer Gekeler was er ook.
Op 23 oktober van dat jaar brak de sigaar van Meo uit Zuffenhausen het snelheidsrecord op de Bonneville Salt Flats.
Met 15 pk, flens gemonteerde compressor en alcohol in de tank, schoot de volledig bedekte sigaar met Rudolf Kunz aan het stuur over de zoutkorst.
De schroefvaardigheid van Gekeler is de reden voor de poging.
'Zout geleidt als koperdraad', zegt hij. Wegens ruimtegebrek werd de voetschakelaar vervangen door een elektrische. Pas in de Verenigde Staten werd duidelijk dat de problemen, problemen zouden veroorzaken. Gekeler heeft alles ingekapseld met kunsthars. Dan was er het gevaarlijke slingeren op topsnelheid. Met plastic blokken beperkte Gekeler de stuurhoek tot een magere drie graden. Wat er niet toe deed, want het ging toch maar rechtuit. En dan was er nog de hoogte van 3000 meter. 'Daar werkt geen carburateur. Wie rijdt er op de Zugspitze? "
Kreidlerdatabase
De Kreidler Meo, 50cc goed voor 210 km/u
Kreidlerdatabase
Hermann met team bij de Kreidler Meo
Hermann Gekeler (rechts)
1982 was het einde van Kreidler. Het bedrijf ging failliet. 😢
Gekeler kocht enkele machines van het faillissementsgoed, waaronder half afgewerkte bromfietsen, en ging voor zichzelf aan de slag.
Bijna 20 jaar lang produceerde hij onderdelen voor de auto-industrie en ook voor de massa Kreidler-enthousiastelingen. Dat laatste doet hij nog steeds, ook al heeft hij in 2001 zijn bedrijf ontbonden. Soms kan hij het niet geloven, maar 'er zijn nog steeds drie of vier Kreidler-onderdelenfabrikanten', zegt hij.
'En als er iemand komt die wil weten hoe hij iets moet doen, dan vertel ik het hem gewoon.'
Hij schudt zijn hoofd en lacht.
Niemand anders kon dat doen: 'Ik ben bijna de enige die nog leeft.'
