Kreidler logo

Kreidlerdatabase - Hans Georg Anscheidt

Kreidlerdatabase

Fabriekscoureur bij Kreidler

Anscheidt was één van de eerste fabriekscoureurs van Kreidler. Hans-Georg Anscheidt: De keizer in de kleinste klasse

Succesvol wegrace coureur met Kreidler (vice wereldkampioen) en andere merken, had ook sprintrecords op zijn naam staan.
Later werd hij ook racedirecteur bij Kreidler GmbH.

Kreidlerdatabase

Hans Georg Anscheidt diende Kreidler op vele manieren.
Hans Georg Anscheidt is een voormalige Duits motorcoureur en drievoudig wereldkampioen in het wereldkampioenschap wegrace.
Hij is ook zevenvoudig Duits kampioen in de 50cc-klasse en tweevoudig Duits kampioen in de 125cc-klasse.

Man van motoren als hij was, reed hij ook op bergmotoren, een soort Trialmotor.
Ook hierin was hij niet onverdienstelijk.

Gedurende zijn gehele carrière was Hans-Georg Anscheidt actief in de 50cc klasse.
Aanvankelijk rijdend voor de renstal van Kreidler en na een aantal keren net naast het kampioenschap te hebben gegrepen, besloot de Duitser zo halverwege zijn GP-loopbaan de overstap te maken naar het team van Suzuki.

Deze switch zou Anscheidt bepaald geen windeieren leggen, want aan boord van deze Japanse machine wist hij maar liefst drie jaar achtereen de wereldtitel te pakken.

Kreidlerdatabase

Hans-Georg Anscheidt op weg naar de 50cc-wereldtitel aan boord van de Suzuki.

In 1961 is er nog sprake van een Europees Kampioenschap 50cc, als een soort van proef om deze klasse in de toekomst aan de GP's toe te voegen. Hans-Georg Anscheidt is dat jaar terug te vinden in het EK 50cc aan boord van een Kreidler. Met overwinningen tijdens vier van de acht races is hij dat seizoen zeer succesvol, waarmee de Duitser tevens de titel naar zich toetrekt.
Met ingang van het seizoen 1962 is er officieel sprake van een wereldkampioenschap 50cc. Anscheidt vormt daarbij samen met zijn landgenoot Wolfgang Gedlich en de Nederlander Jan Huberts het Kreidler-fabrieksteam. Anscheidt begint zeer goed aan het seizoen door de openingsrace in Spanje op zijn naam te schrijven, waarmee hij tevens de eerste 50cc-GP uit de geschiedenis wint.
Gedurende het jaar volgen er nog vele podiumplaatsen voor de Duitser, waaronder een tweede overwinning in Italië. Anscheidt komt daarmee aan het eind van het seizoen uit op een totaal van 43 punten; het meeste van alle coureurs.
Na het hanteren van de schrapresultaten houdt hij er echter nog 36 over, terwijl zijn landgenoot en Suzuki-rijder Ernst Degner zijn aantal van 41 punten in zijn geheel mag behouden. Het is daarmee Degner die in 1962 de eerste wereldtitel in de 50cc klasse pakt, terwijl Anscheidt genoegen moet nemen met het vice-wereldkampioenschap.

Kreidlerdatabase

In 1963 rijdt Anscheidt andermaal voor de renstal van Kreidler, waarbij hij het, haast in z'n eentje, voor een groot gedeelte op moet nemen tegen een heel leger Suzuki-rijders. Desondanks is het opnieuw de Duitser die zegeviert tijdens de openingsrace in Spanje en ook in Frankrijk en Finland is hij later dat seizoen de sterkste.

De wereldtitel gaat dat jaar echter opnieuw naar een rijder uit de Suzuki-renstal en wel in de persoon van de Nieuw-Zeelander Hugh Anderson. Met een miniem verschil eindigt Anscheidt voor de tweede keer op rij op een tweede plek in de eindstand. Hij blijkt daarmee uiteindelijk wel de enige niet-Suzuki-rijder te zijn binnen de top 6 van deze zelfde eindrangschikking.

Het jaar daarop, 1964, heeft Anscheidt het met zijn Kreidler in de 50cc klasse vooral aan de stok met andermaal de Suzuki van Anderson en de Honda van Ralph Bryans. De Duitser weet zich gedurende het seizoen tijdens iedere race in de punten te rijden, waaronder een overwinning tijdens de GP van Spanje. Anderson en Bryans zijn dat jaar echter goed voor respectievelijk vier en drie zeges (samen met Anscheidt winnen ze dat jaar alle GP's) en mede door het hanteren van de schrapresultaten gaan zij er met de wereldtitel en de vice-wereldtitel vandoor, terwijl Anscheidt op zijn beurt genoegen moet nemen met een derde plek in de eindrangschikking.

Kreidlerdatabase

In 1965 maakt Anscheidt een zeer teleurstellend seizoen mee in de 50cc klasse. Hij verschijnt aanvankelijk opnieuw voor de renstal van Kreidler aan het vertrek, waarbij hij echter niet verder komt dan een zesde plek tijdens de GP van West-Duitsland en een vijfde plaats in Spanje. Tijdens de TT's op het eiland Man en van Assen is Kreidler niet van de partij en na de trainingen van de GP van België trekt deze zelfde renstal zich per direct terug uit het wereldkampioenschap wegrace, dit vanwege de teleurstellende resultaten en de suprematie van de Japanse teams van Honda en Suzuki.

Anscheidt komt daarmee tijdelijk zonder machine te zitten, maar tijdens de laatste GP van het seizoen in Japan zien we hem alsnog terug in het zadel van een Suzuki als vervanger van zijn landgenoot Degner die tijdens de GP op het circuit van Monza zwaar ten val is gekomen.

In Japan komt Anscheidt als vierde over de finish, waarmee hij zijn eerste punten aan boord van een Suzuki pakt, maar in de eindstand komt de Duitser echter niet verder dan een zevende plek, ver achter de Honda's van Bryans en Luigi Taveri en de Suzuki van Anderson die dat jaar hebben gedomineerd bij de 50cc's.
Gedurende het seizoen 1965 weet Anscheidt ook voor de eerste keer in zijn carrière punten te scoren bij de achtsteliters.
Hij doet dat op het circuit van Monza met een MZ die opgehangen is in het frame van een 50cc Kreidler uit 1963, waarmee hij als vijfde de finishvlag passeert.

Kreidlerdatabase

Na aan het eind van het vorige seizoen al voor Suzuki te zijn uitgekomen, is Anscheidt vanaf 1966 één van de vaste fabrieksrijders voor deze zelfde renstal, waar hij onder andere komt te rijden naast Anderson.
Bij de 50cc's doen dat jaar Anscheidt en de Honda's van Bryans en Taveri nauwelijks iets voor elkaar onder.

Wat de Duitser in voorgaande seizoenen echter net te kort kwam, heeft hij dit jaar als voorsprong op zijn directe concurrenten.
Mede dankzij een tweetal overwinningen pakt Anscheidt in 1966 dan ook zijn eerste wereldtitel, gelijk dus in zijn debuutseizoen met de Suzuki, waarbij hij zowel Bryans als Taveri met twee punten voorblijft.

Ook in de 125cc klasse staat Anscheidt in 1966 voor de renstal van Suzuki aan het vertrek.
Daarbij komt hij niet verder dan enkel en alleen een vijfde plek in West-Duitsland, waarmee hij in deze categorie ook geen rol van betekenis in de strijd om het kampioenschap speelt.

Kreidlerdatabase

Vanaf het seizoen 1967 trekt de renstal van Honda zich terug uit de twee lichtste categorieën van dat moment en daarmee komt in de 50cc klasse de weg geheel vrij te liggen voor de Suzuki's, opnieuw bereden door onder andere Anscheidt die een zeer sterk jaar meemaakt.

Zo rijdt hij zich tijdens iedere GP in de punten, waaronder een drietal zeges. Over het gehele seizoen gezien is de Duitser dan ook net een maatje te groot gebleken voor zijn stalgenoten Yoshimi Katayama en Stuart Graham die de top 3 voor Suzuki compleet maken, met Anscheidt die zijn tweede titel pakt.
Ook in de 125cc klasse laat Anscheidt zich dat jaar een aantal keren goed van voren zien. Zo komt hij zowel in West-Duitsland als in Italië als tweede over de finish en deze resultaten leveren hem aan het eind van het seizoen een zesde plek in de eindrangschikking op.

Met ingang van het seizoen 1968 trekken de renstallen van Suzuki en Honda zich in hun geheel terug uit het wereldkampioenschap wegrace. Toch zal Anscheidt gedurende datzelfde jaar wel opnieuw met een Suzuki rijden in de 50cc klasse, want hij krijgt een ‘oude' fabrieksracer in privé-beheer. Met deze machine slaagt de Duitser er in drie van de in totaal vijf GP's te winnen, terwijl hij tijdens de TT van Assen ook nog eens een tweede plek pakt.

Deze resultaten tezamen blijken voor Anscheidt ruim voldoende te zijn voor het binnenhalen van zijn derde opeenvolgende wereldtitel in de 50cc klasse.
Ook bij de achtste liters rijdt Anscheidt dat jaar tijdens de meeste races met een in privé-beheer genomen Suzuki. Daarmee weet hij een tweede plaats te pakken tijdens de openingsrace in West-Duitsland en later dat jaar finisht hij nog een keer op een derde plek tijdens de afsluitende race in Italië, wat hem uiteindelijk een achtste plek in de eindstand oplevert.

Vanaf 1969 zien we Anscheidt niet langer terug in het wereldkampioenschap wegrace, waarmee hij de weg vrij maakt voor onder andere Angel Nieto om een gooi te doen naar het kampioenschap, waar de Duitser er dan al drie van binnen heeft gehaald.De overstap naar Suzuki bleek daarmee niet alleen een logische, maar ook een slimme zet, waarbij Anscheidt in de voetsporen van Degner en Anderson kon treden die al eerder de wereldtitel hadden weten te winnen voor Suzuki bij de 50cc's.


Kreidlerdatabase

Erelijst van Hans-Georg Anscheidt:

196250cctwee overwinningen,2e in de eindstand
196350ccdrie overwinningen2e in de eindstand
196450ccéén overwinning,3e in de eindstand
196550ccgeen overwinningen,7e in de eindstand
1965125ccgeen overwinningen,21e in de eindstand
196650cctwee overwinningen,1e in de eindstand
1966125ccgeen overwinningen12e in de eindstand
196750ccdrie overwinningen1e in de eindstand
1967125ccgeen overwinningen6e in de eindstand
1968

50cc

drie overwinningen,1e in de eindstand
1968125ccgeen overwinningen8e in de eindstand