Kreidlerdatabase
Fa. van Veen was gevestigd op de Willem de Zwijgerlaan te Amsterdam.
Toen later de aantallen Kreidler import 'te gek' werden, betrok de firma een veel groter pand aan de Haarlemmerweg.
Dit werd nog diverse keren uitgebreid richting de spoorlijn.
De spoorlijn liep van Amsterdam Centraal naar station Sloterdijk (richting Haarlem)
Op station Sloterdijk werden ook Kreidlers per spoor aangevoerd.
Echter de meeste Kreidlers werden gelost op emplacement Oost, dichtbij het depot van Van Gend & Loos
Een groot man achter kleine machines met een geweldig team
Henk van Veen (1934) directeur van Van Veen Import N.V. is niet iemand die graag in de publiciteit treedt.
Toch is hij de grote stimulator achter het Van Veen Racing Team, dat in 1971 in een alles of niets poging het 50cc wereldkampioenschap de constructeurs veroverde, terwijl zijn coureur, Jan de Vries de individuele 50cc wereldtitel op zijn naam schreef.
Een dubbel succes, dat ook dubbeldik verdiend is.
Kreidlerdatabase
Henk van Veen
Het woord rolt zo gemakkelijk over de lippen dat men er de betekenis nauwelijks van proeft. Zelfs Jan de Vries en importeur Van Veen lijken in de eerste minuten, ja uren, van dit unieke gebeuren nauwelijks de betekenis van dit het woord wereldkampioen te beseffen. Wereldkampioen: nou én ?
Pas dagen later, als Dr. Rodenburg tijdens de feestelijke receptie namens de KNMV de zilveren legpenning uitreikt aan de grote man achter de tengere wereldkampioen lijkt Henk van Veen te beseffen, wat zijn team het afgelopen jaar waar gemaakt heeft.
Pas dan breken de emoties zich een baan en kristalliseert het dubbele wereldkampioenschap tot zijn volle betekenis:
de beste 50cc constructeurs ter wereld, de beste 50cc coureur ter wereld!
Als dank voor 'zijn' prestaties ontvang hij een schitterende foto van Alfred Kreidler
Kreidlerdatabase
Henk van Veen ervaart dit 50cc wereldkampioenschap als een soort gerechtigheid.
Toen eind 1969 het team uiteen viel, (Aalt Toersen en Jan Smit vetrekken naar Jamathi) bleef hij achter met Jos Schurgers en de in Friesland wonende Jan de Vries.
Verder was Jaap Voskamp er nog.
Op een moment, dat ieder ander er wellicht het bijltje bij neergegooid zou hebben, besloot Henk van Veen echter keihard door te gaan aan de Haarlemmerweg.
Na deze teleurstellende ervaring - 'trouw aan de firma vind ik een uitermate belangrijke karaktereigenschap. Als je samen iets opbouwt, als je samen iets bereikt, dan laat ik zo iemand nooit en te nimmer vallen!
Anderzijds verwacht ik natuurlijk van anderen, dat zij karakter tonen'- beleefd het team een zeer moeilijk seizoen in 1970, waarin Henk van Veen talloze uren, avonden en vrije weekends doorbracht te midden van zijn team in de experimentele afdeling. Uit zakelijk oogpunt gezien zelf te véél uren!
Kreidlerdatabase
Wie is de man, die in drie seizoenen zijn race team naar een dubbel wereldkampioenschap stuwde?
Wie is de man, die een perfectionist is in alles wat hij aanpakt en dat ook eist van zijn personeel?
De geschiedenis van Van Veen Import N.V. is nog jong. Sedert Henk van Veen in 1959 startte met de import van Kreidler bromfietsen - 'het eerste jaar verkochten wij al 1.000 exemplaren van dit kwaliteitsproduct, maar het hadden er 3.000 of 4.000 kunnen zijn als de fabriek maar had kunnen leveren' heeft zijn zaak uitgebouwd tot de grote dynamische onderneming van nu.
Hoewel de 37-jarige Van Veen na zijn middelbare schoolopleiding liever door was gegaan in de techniek, koos hij vanwege commerciële contacten met Hercules, Victoria en Zündapp - 'daar leerde ik de praktische kant van het vak'- tóch voor het bedrijfsleven. Met een koffer vol ervaring keerde hij als 22-jarige uit Duitsland terug.
In de zaak van zijn vader in Amsterdam, zijn commerciële gids in de aanvang, behartigde hij enkele jaren de import van Hercules.
Het contact met Kreidler kwam tot stand door zijn technische ambitie, waardoor hij zeer geïnteresseerd raakte in de race ontwikkelingen bij Kreidler.
In 1959 bezat deze fabriek reeds een op standaard onderdelen gebaseerde 3-versnellingen racer, die goed was voor 130 km/h en waarmee nagenoeg elke race in Duitsland gewonnen werd.
Kreidlerdatabase
De prachtige 12 versnellingen bak
'Mijn grote belangstelling voor de technische ontwikkeling was bekend bij Kreidler.
Ik volgde de ontwikkeling van de 12-versnellingsmachine. de twee carburateurs opstelling op de voet. Voor die tijd (1962 - 1963) ongelofelijk mooi!
Dit was horlogemakers werk, ook al leverde de machines destijds niet meer dan 11 - 12 pk. Uit commercieel oogpunt zorgde ik ervoor, dat Jan Huberts in 1962 in het fabrieksteam opgenomen werd, die o.a. de Grand Prix van Frankrijk en Oost-Duitsland op zijn naam schreef.
Hoewel de opzet bij Kreidler groots was, bracht Anscheidt het nooit verder dan twee maal de titel van vice-wereldkampioen.
De perfect lopende organisatie met compleet ingeschakelde tekenkamer, en modellenmakerij, koste destijds zeker het 10-voudige van wat het ons kost, maar het grootste probleem van Kreidler was, dat het standaard product van de fabriek achter bleef bij de concurrentie.
De ontwikkelingsafdeling werkte namelijk uitsluitend aan de racers, waardoor de standaard ontwikkeling in de verdrukking raakte.
Kreidler draaide in 1964 de kraan terecht dicht. Enfin, de verdere ontwikkeling is bekend.
Op mijn verzoek werden de 12-versnellingsmachines ter beschikking gesteld aan de importeurs in diverse landen. Wij kregen zelfs twee van deze technische juweeltjes, waarvoor in 1965 in samenwerking met MOTOR op het circuit van Zandvoort een talentenjacht werd georganiseerd werd'.
Kreidlerdatabase
Het pand Haarlemmerweg 518
Tijdens de feestelijke receptie in Amsterdam ter ere van de wereldkampioen Jan de Vries onderstreept Van Veen nadrukkelijk de waarde van een hecht en kundig team. 'Er wordt zo gauw gezegd: als je maar geld hebt is het geen kunst.
Natuurlijk, geld is belangrijk, maar belangrijker is de kennis en de spirit, waarmee men zich als een team inzet voor het bereiken van een bepaald resultaat'.
Ook zijn verknochtheid aan het merk Kreidler komt naar voren: 'de racerij is voor mij een technische hobby. Ik wil bewijzen, dat ik een kwaliteitsproduct verkoop, want tenslotte zijn de GP racers gebaseerd op het standaard product. Ik wil ook op de circuits laten zien waartoe deze machines in staat zijn'.
Bij al deze dingen blijft Henk van Veen liever de man op de achtergrond. Zijn bescheidenheid gaat zelfs zover, dat het ons grote moeite kost hem alleen op de foto te krijgen, staande achter zijn producten. Hij vergeet echter niet tijdens de receptie, de taakverdeling in het race team en de functie waardering duidelijk naar voren te brengen. Wij moeten er nadrukkelijk naar vragen voor hij iets over zijn rol in het race team wil vertellen.
'Hoewel ik de race-afdeling vanaf 1965 aan bepaalde mensen overgedragen heb, ben ik de technische ontwikkeling toch steeds van nabij blijven volgen, uiteraard vanwege mijn technische interesse. Ik gaf leiding aan de ontwikkeling, bepaalde steeds de volgende stap. Ik gaf niet alleen leiding, maar wilde ook weten, waarom een motor een bepaald vermogen leverde. Dat heeft mij gewoon een brok zelfstudie en verschrikkelijk veel vrije tijd gekost.
Het alleen maar experimenteren met af en toe een toevalstreffer heeft mij nooit kunnen bevredigen.
Van elke stap vooruit wil ik weten waarom? Zonder het 'waarom' van een bepaalde winst kom je op een gegeven moment met de handen in het haar te zitten, want die periode hebben wij ook gekend!
Na de scheuring van het team ben ik doorgegaan met Jos Schurgers.
Jan de Vries kwam uit Friesland naar Amsterdam om de zaak opnieuw te helpen opbouwen. In het voorjaar van 1970 kwam Jaap Voskamp erbij, die zich samen met Jos Schurgers - onze artiest op het plastic gebied- op de styling en de framebouw geconcentreerd heeft.
Omdat de zaken mij boven het hoofd groeiden - ik leidde gewoon een dubbel leven; ik moest de verantwoordelijkheid voor de race-afdeling van mij afzetten, anders zou ik stapelgek zijn geworden zijn - zocht ik via Das Motorrad, gewoon via een advertentie, een assistent.
Na Assen 1970 kwam toen Jörg Möller bij het team, die met Jan de Vries voornamelijk de motorontwikkeling verder ter hand genomen heeft, daarbij voortbouwend op datgene wat wij reeds gevonden hadden. Via veelvuldige contacten met professor De Klerk van de T.H. Delft werd reeds eerder de student Rinus Boerstra aangetrokken, die voor ons bepaalde ontwerpen - benzine - injectie en de toepassing van Titanium drijfstangen bij tweetakten - onderzocht heeft, hoewel Boerstra in het moeilijke 1970 seizoen ook meer met de wegracers bezig was, dan met zijn researchprogramma, dat feitelijk los van de ontwikkeling van de Grand Prix machines behoorde te staan.
Dat seizoen heb ik mij intensief met de begeleiding van het team bezig gehouden. Dat kostte veel tijd, maar niet zoveel als in 1970, toen ik mij rechtstreeks met de ontwikkeling bezig hield en vaak zelf cilinders hielp klaarmaken. De technische ontwikkeling in de wegracesport is iets fascinerend's. Je raakt met hart en ziel betrokken bij een tweestrijd zoals die dit seizoen plaats vond. De technici vechten het eigenlijk uit vóór de race, de coureurs op de baan! Die strijd, die uitdaging is fantastisch, waarbij je emotioneel diep betrokken raakt!'
In drie seizoenen stuwde Henk van Veen zijn race team naar het wereldkampioenschap der constructeurs en de individuele wereldtitel voor Jan de Vries. Maar wat verder?
'Wij gaan in ieder geval door. Nu Jan wereldkampioen is, moet hij in ieder geval de kans hebben zijn titel te verdedigen. Zelf zal ik mij minder met de racerij kunnen bemoeien, omdat de commerciële belangen voorrang hebben. De Kreidler fabriek heeft mij onlangs gevraagd de organisatie van een verkoopapparaat voor België op te bouwen. Dat is een nieuwe uitdaging, die veel tijd vraagt. Ik ga echter het komende jaar in ieder geval door met de racerij. Jan heeft dat verdient!'.
Het feit dat Jan de Vries dit jaar op Monza 7 seconden sneller draaide dan vorig seizoen (toen hij ook won!) bewijst hoe snel de technische ontwikkelingen dit seizoen gegaan is. Trotser nog dan op deze vooruitgang is Henk van Veen echter op het wapenfeit dat de Van Veen Kreidler's dit jaar op Monza ook het onaantastbaar geachte ronde record van de fameuze 14-versnellingen twee cilinder Suzuki's verbeterden!
En....het einde van de ontwikkelingen is nog lang niet in zicht!
Kreidlerdatabase
Kreidlerdatabase
28 oktober 1959 is een gedenkwaardige datum in de ontwikkelingsgeschiedenis van de Kreidler vertegenwoordiger in Nederland, Van Veen Import N.V. te Amsterdam.
Op die bewuste datum legde de heer H. van Veen Jr. als 21-jarige de basis voor de huidige nauwe samenwerking met Kreidler Fahrzeugbau, die beide betrokken partijen geen windeieren gelegd heeft. In tien jaar tijd groeide Van Veen Import N.V. uit tot de grootste afnemer van Kreidler Florett bromfietsen en motorfietsen ter wereld!
De fundamenten van dit succes zijn wellicht de meest voor de hand liggende, maar ook de beste bouwstenen: uitzonderlijke kwaliteit, service en hoge prestaties!
Wat dit laatste betreft hoeven wij u van dit seizoen, waarin Aalt Toersen met slechts één luttele punt verschil de wereldtitel ontging, niets meer te vertellen.
Maar ook in de jaren 1958 en 1959 was het merk Kreidler nauw verweven met de wegracesport.
Dit vormde in feite de aanleiding tot het eerste contact van de heer Van Veen, die destijds stage liep bij de Nürnberger Hercules fabriek waarvoor men motoren, scooters, en bromfietsen met vrij redelijk succes op de Nederlandse markt bracht. Vooral de verkoop van scooters ontwikkelde zich gunstig en al spoedig werden in Nederland meer Hercules R-200 scooters verkocht dan in West-Duitsland.
Het kijkje bij Kreidler had echter grote gevolgen. In 1959 werd begonnen met de import van 50 cc motorrijwielen -de Florett bromfiets bestond toen nog niet- uiteraard op bescheiden schaal gezien de marktsituatie voor motoren op dat ogenblik.
In 1960, het jaar waarin Hans Georg Anscheidt de Europa-Cup voor 50 cc wegracemotoren verwierf, werd de concept-Florett voor de Nederlandse bromfietsmarkt op papier gezet, in 1961 gekeurd en in 1962 geïntroduceerd. In datzelfde jaar werd Jan Huberts in de fabrieksrenstal opgenomen, wat de populariteit van dit merk in Nederland sterk deed toenemen.
Op 26 februari 1965 werd het huidige pand aan de Haarlemmerweg te Amsterdam in gebruik genomen. Precies op tijd, want dank zij de ruimere outillage werd 1965 een absoluut topjaar met bijna 18.000 verkochte Kreidler's. Het jaar 1965 werd tevens het jaar van de oprichting van de Nederlandse Kreidler renstal toen Van Veen de beschikking kreeg over twee ex-fabrieksracers, die sedert de opheffing van de fabrieksrenstal – eind 1964 - renteloos stonden.
Door de professionele aanpak, welke gevoed wordt door een groot enthousiasme voor zijn product, maakte Van Veen jr ook dit tot een groot succes.
De resultaten zijn overbekend: Nederlands kampioen in de jaren 1966, 1967, 1968 en 1969, tweede en vierde op de wereldranglijst in het 1969 Grand Prix seizoen en de vestiging van drie wereldrecords in de 50 cc klasse in 1968! Met deze sportieve achtergrond is het geen wonder , dat Kreidler de laatste jaren het grootste marktaandeel (38 tot 40% ) veroverde in de klasse der duurdere bromfietsen.
Daarnaast was de Kreidler RS in 1968 de meest verkochte motorfiets met een marktaandeel van 15 procent. In 1969 werd de verkooplijn uitgebreid met de automatisch schakelende 2-versnellingen Kreidler stadsbrommer, een schepping van de in wegrace-kringen zeer bekende chef-constructeur H. Hilbert.
Daarnaast voert Van Veen Import N.V. sedert 1967 een zogenaamde vrije-tijdslijn bestaande uit gemotoriseerde gazonmaaiers en rugnevelspuiten alsmede hoogwaardig tuingereedschap.
De expansiedrang maakte het noodzakelijk achter het bestaande pand een nieuw gedeelte te bouwen, waardoor het nuttig vloeroppervlak uitgebreid werd tot in totaal 3126 vierkante meter.
In het nieuwbouwgedeelte werd ondergebracht de opslag voor bromfietsen en motoren, de race-afdeling, de afdeling polyesterbewerking en de spuiterij.
Tien jaar Kreidler in Nederland. Wij hopen dat dit nog lang mag blijven voortduren, niet alleen vanwege de kwalitatief hoogstaande producten van dit merk, maar ook vanwege de enorm stimulerende werking die in de laatste jaren van de combinatie Van Veen Kreidler uitgegaan is in de wegrace-sector en de motorsport in het algemeen.
Kreidlerdatabase
Op een gegeven moment besluit Henk van Veen zich toe te leggen op een nieuwe techniek. De Wankelmotor. van Veen doet waar hij sterk in is, hij verzamelt een team van specialisten en bouwt de van Veen OCR. Productief gezien was dit slechts een kort leven beschoren. Maar het succes van de geproduceerde machines was ernaar.
Het lef van Henk van Veen
Playboy Gunther Sachs van Opel moest er één hebben. De puissant rijke Amerikaanse uitgever Forbes ook. Naar de prijs werd niet gevraagd. Dat deed je niet wanneer je de absolute top op motorgebied wilde hebben. En dat was de Van Veen OCR 1000 in het midden van de jaren zeventig. De beloning voor Henk van Veen na jaren van pijnlijk nauwkeurige voorbereidingen. Hoe kon het verder misgaan?
Het ging mis. De oorzaak was die onnodige oliecrisis van 1973. Gretig hadden de ambtenaren de distributie bonnetjes al maanden klaar liggen. Enthousiast reden we allemaal keurig honderd en ondertussen stortte overal de auto-industrie in elkaar. Ambitieuze plannen werden van tafel geveegd. Klein en krenterig zuinig werd trendy. In die hysterie paste de niet bepaald zuinige Wankelmotor absoluut niet meer.
Autofabrikant Citroën sloot van de ene op de andere dag de 'Comotor' fabriek. Daar werden de Wankelblokken gemaakt die in de experimentele Citroën GS 'Bi-Rotor' auto's gebruikt werden.
Terwijl de beitels van de draaibanken nog letterlijk in de rotorhuizen staken, gingen de deuren dicht. Een investering van tachtig miljoen mark en de toekomst van de OCR 1000 zielloos achterlatend. Want de Comotor was ook de fabrikant van de tweeschijfs Wankel krachtbron die de Van Veen nu juist zo uniek maakte.
Henk van Veen lijkt in al die jaren nauwelijks veranderd te zijn. Felle doordringende ogen. Een bijna tanig lijf dat hem er aanzienlijk jonger doet uitzien dan zijn 57 jaren zouden moeten doen. Hij praat nog steeds precies, zorgvuldig formulerend en vooral indringend.
Zijn carrier in de motorwereld komt bijna onwaarschijnlijk over. Hoewel zoon van een motorhandelaar ('in 1933 opende mijn vader als importeur van het merk 'New Imperial' het Motorpalace' in Amsterdam, het 'Motorpaleis' bestond al in Rotterdam, vandaar de naam), zag Henk echter niets in de detailhandel en vertrok voor een stage bij Victoria naar Duitsland. Bij een schaakmatch in een studentenhuis kwam hij toevallig in contact met Hans Bauer, exportleider van Hercules. Het klikte meteen tussen die twee en zo werd Henk van Veen, 21 jaar oud, officieel importeur van Hercules in Nederland. Waarmee hij in 1955 en passant ook het jongste RAI-lid in de geschiedenis werd.
Inmiddels was de importeur Stokvis gestopt met het merk Kreidler. Daar vonden ze de Kreidler's te duur, maar Van Veen zag juist grote mogelijkheden met het merk. Via zijn connecties met Hercules kwam hij in gesprek met Kreidler en plotseling was Henk Van Veen importeur van twee merken.
'Voor mij had Kreidler de perfecte 50 cc'er. Ieder merk dat met standaard machines races kon winnen, en dat deden ze, moest het gewoon goed doen.' Het technisch- en handelsinzicht van Henk van Veen bleek feilloos te werken. Al in 1964 was Kreidler het best verkopende merk op de markt en een jaar later werden er in Nederland zelfs 18.000 van verkocht.
Natuurlijk was dat niet vanzelf gegaan. Zo was er de vermaarde advertentiecampagne in 1962 waarin Van Veen voor het type Florett een levensduur van 100.000 kilometer voorspelde. Ook de racesuccessen van Kreidler bepaalden het sportieve imago van het merk.
Echt tevreden was Henk van Veen er niet over. 'Ik was echt verbonden met het merk. Iedere nederlaag van Kreidler was voor mij, geloof me, ook een persoonlijke nederlaag. De Kreidler's waren goed, maar de Husky's waren beter. Nadat Kreidler zich in 1965 had teruggetrokken uit de Grand Prix's wegrace, mochten wij met die twaalf versnellingen machines verder.
Ik was altijd al gek van techniek en ging dan ook helemaal op in de racerij'.
Inmiddels was het in wezen Henk van Veen die bij Kreidler het beleid stuurde. Hij was het die de model politiek bepaalde, de dealer organisatie opbouwde en met relatief nieuwe begrippen als public relations en marketing overweg kon. Ook zijn technische ontwikkeling ging steeds verder. 'Ik wilde de techniek steeds dieper doorgronden.
Er zitten twee kanten aan een motor. De eerste is de mechanische kant. Daarvoor kon ik rekenen op de beste specialisten in Duitsland die voor ieder nieuw opduikend technisch probleem een oplossing konden aandragen. Dan is er de natuurkundige kant zoals bijvoorbeeld de gas dynamiek. Die wilde ik zelf beheersen, want dat was de weg naar meer vermogen.
De beloning daarvoor kwam toen Jan de Vries zijn eerste Grand Prix overwinning op Monza haalde'.
'Maar op een gegeven moment ontdekte ik wel dat ik eigenlijk twee levens aan het leiden was. Manager van een groeiende handelsonderneming met 45 man personeel, actief in het RAI-bestuur, en daarnaast een bestaan als 'tuner' op mijn eigen manier. De tijd was dan ook rijp om het tunings gedeelte uit handen te geven. Van Veen nam een risico door de 25-jarige Duitse, net afgestudeerde ingenieur aan te nemen: de nu legendarische Jörg Möller. 'Hij kwam keurig solliciteren, met zijn vader, zoals dat toen nog hoorde in Duitsland. Maar ik zag wel wat in hem. Hij was afgestudeerd op een 50 cc tweetakt project en dat gaf de doorslag. Ik weet nog goed dat hij me in maart 1971 midden in de nacht, dol enthousiast uit mijn bed belde. Op de testbank had hij eindelijk 10 kilowatt uit het blok weten te trekken en tot die tijd waren we niet verder dan 9,5 kilowatt gekomen…'
De doorbraak op topniveau was niet meer te stuiten. Jan de Vries werd tweemaal wereldkampioen met de Van Veen Kreidler, Henk van Kessel en Angel Nieto stuurden het Nederlandse merk ook ieder naar een mondiale titel. Ook in de motorcross stond 'Van Veen' gelijk aan een reeks van overwinningen.
Henk van Veen leek er voor de buitenwereld niet van onder de indruk te zijn. Altijd in het pak, ook op de circuits.
Geen uitbundige toestanden bij de finish, altijd beheerst en correct.
'Ik moest een zaak en een team leiden en als leider kan je niet bevriend raken. Nee je zou mij nooit met een monteur door het gras zien rollen.
Maar dat heeft ook zijn prijs. Ik kon er best jaloers op zijn wanneer ik ze met zes man gezellig naar de Chinees zag gaan'
Alleen Jan de Vries reed al veertien Grand Prix overwinningen bij elkaar.
Begon het te wennen? Misschien werd het al een beetje gewoon, misschien is het de wet van de remmende voorsprong.
We wilden gewoon méér. Tenslotte hadden we al de snelste 50 cc'er ter wereld gemaakt, waarom dan niet de mooiste motor aller tijden'.
Zakelijk gezien groeide de Van Veen Group BV inmiddels gestadig door. Het gerenommeerde merk Carl Denig werd in 1970 ingelijfd, drie jaar later werd de import van Johnson buitenboord motoren daaraan toegevoegd. Waarom dan nog die gewaagde stap naar een eigen supermotor? 'We werden natuurlijk niet geremd door enige historie, met de traagheid die daar onvermijdelijk aan vast zit. Het moest de motor van de toekomst worden, een heel nieuwe visie. Iedereen heeft de impact van de OCR onderschat. Wist u dat na de introductie van de OCR op de IMFA show, de directie van BMW tweewielers naar huis werd gestuurd? De hoofddirectie vroeg zich namelijk af hoe ze dat hadden kunnen laten gebeuren'.
De eerst nogal afstandelijke houding van Henk van Veen ('ach, dat is toch allemaal verleden tijd, dat is geweest') slaat om in getemperd enthousiasme wanneer er foto's van de OCR op tafel komen. Met zijn vinger naar die markante uitlaat wijzend: 'Kijk, dat wilde ik. Tot in ieder detail moest de machine perfect worden, heel consequent. De lijn van het dashboard vond je terug in de uitlaten en daar verder in de vorkpoten'.
En inderdaad, de OCR 1000 ziet er nu een goede vijftien jaar later nog steeds niet gedateerd uit. 'Dat je de lijnen van de OCR later terug ging zien bij andere merken was leuk. Imitatie is tenslotte het bewijs dat je het goed hebt gedaan'.
De problemen bij de productie waren echter groot. 'We betaalden voor een kaal Wankelblok, dat we nog helemaal moesten aanpassen, meer dan voor een complete nieuwe BMW. De kosten waren dan ook enorm. Op het moment dat Comotor zo abrupt met de productie stopte, sloeg echter in één klap de bodem onder het hele project uit. We hadden het alleenrecht op het blok om het in een motor te gebruiken, maar nu werd er gewoonweg niets meer gemaakt. Ik heb veel tijd en energie besteedt aan processen om alsnog die blokken af te dwingen. Wanneer u nagaat dat de oorspronkelijke fabriek opgezet was om 5.000 blokken per dag te gaan maken, dan kunt u zich voorstellen hoe verbijsterd we waren toen dat hele complex werkelijk op slag gesloten werd'. 'Een andere factor die sterk meetelde, was dat voor de koper, of de gebruiker, van een conventionele motorfiets het beeld van de OCR niet overeen kwam met zijn eigen beeld.
Is er geen verbittering? 'Ik heb persoonlijk enorme teleurstellingen moeten verwerken.
Op het moment dat Kreidler ophield te bestaan bijvoorbeeld, dat greep me enorm aan. Het merk betekende mijn levenswerk, en dan zie je het failliet gaan'.
'Inkrimpen is veel erger dan opbouwen.
Nadat de OCR productie gestopt was moest ik door dat proces heen. We verkochten 4.000 Johnson buitenboordmotoren per jaar, en toen besloot de fabriek plotseling om het af te nemen en zelf te gaan doen. Dat geeft dan weer een litteken'.
De fabriek in Duderstadt, waar de OCR gebouwd werd is nooit failliet gegaan, die is zoals dat heet geliquideerd.
Er is me vaak geadviseerd om de zaak te laten springen, maar ik vond dat ik het aan mijn naam én aan mijn bedrijf verplicht was om de zaken correct af te handelen.
Dat heb ik dan ook met hart en ziel en mijn hele kapitaal gedaan. Dan is er even niets meer.
Daarna moest ik eigenlijk opnieuw beginnen, alles weer gaan opbouwen'.
'Ik wilde dus ook even geen motor meer zien. Na die overdosis motorsport werd het tijd voor iets anders.
Van Veen gaat verder op als adviseur voor verschillende bedrijven en als voorzitter van de stichting Plancius, die de reizen met het gelijknamige schip organiseert.
Kreidlerdatabase
From: Henk van Veen
To: Martin Koelemeij
CC: J.S.
Subject: Kreidler boek
Date: Sun, 4 Dec 2011 13:49:18 +0100
Beste Martin, J.S.
Op blz 160 van het Kreidler boekwerk kwam ik een foto tegen, die niet juist is. Het betrof een zilveren blad met de spreuk 'am Mute hängt der Erfolg' en de datum 26 Febr. 1965, plus 6 zilveren borrelglaasje aan de binnenzijde verguld. Zes stuks i.v.m. de in 1959 gestarte samenwerking met Kreidler en in de vorm en grootte van de Kreidler 50 cc zuigertjes.
Deze set werd mij bij de opening van ons nieuwe pand aan de Haarlemmerweg 518 te Amsterdam, door Herr Direktor Pohl van Kreidler Fahrzeugbau, overhandigd.
De borrelglaasjes in de foto op blz 160 betreffen een setje van 6 dat Van Veen Import aan de dealers overhandigde die bij de Persconferentie in de RAI aanwezig waren t.g.v. de wereldrecords gevestigd op de zoutvlakte in Utah. Hier zaten geen 'echte zuigers' bij, die moet aan de fantasie van derden ontsproten zijn.
Verder, mocht er nog eens een herdruk komen, merkte ik nog een paar fouten op: bij de foto op blz. 130 hoort te staan: Schenck proefbank waarop de Comotor-Van Veen KKM 624 -Wankelmotor getest en afgestemd wordt, waarbij Ir. Rinus Boerstra (liep destijds als student stage bij ons in A'dam en werkte tevens mee in de race-afdeling ).
De Smit-Slikkerveer proefbank is door ons in samenwerking met de fa. Smit ontworpen en is te zien op de foto's op blz 140 (1968) en op blz 129 met Jörg Möller (foto uit begin 1971).
Verder is het verhaal van Aalt Toersen wel erg eenzijdig, weer typisch 'Hollands' om te zeggen dat je naar de concurrentie overstapte om financiële redenen.
Als journalist zou ik hem gevraagd hebben, Hoeveel ging je er dan wel op vooruit in 1970 ? Laten de cijfers e.e.a. dan maar aantonen.
Naar mijn inschatting ging hij er zelfs aanzienlijk op áchteruit, want het start- en prijzengeld voor Toersen en Jan de Vries dat de beide coureurs zelf mochten houden, moet in 1969 aanzienlijk hoger geweest zijn dat in 1970.
Overigens, het is een prachtig boek en naslagwerkje geworden, mijn complimenten !
Groet, Henk van Veen.
================================================================================
Van: martin koelemeij
Verzonden: zondag 4 december 2011 20:48
Aan: Henk van Veen
Onderwerp: RE: Kreidler boek
Goedenavond Henk,
bedankt voor je mail met aanvullende informatie. Altijd goed om de puntjes op de i te zetten. Leuke foto´s van de set borrelglaasjes, trouwens.
Deze set ziet er inderdaad een stuk luxer uit dan de set die ik bij J.S. heb gefotografeerd en heb afgebeeld in het boek.
De verwarring met de verschillende testbanken is me nu duidelijk.
Volgens de opgave van John was DIT de Smit Slikkerveer testbank en het viel me al op dat er een tweecilinder werd getest en niet bepaald een Kreidler blok.
Het artikel met Aalt heb ik naar eer en geweten gemaakt.
Bij mijn bezoek aan Aalt heeft hij de brieven van Kreidler laten zien waarin de prijzenschema´s stonden.
Als hij zegt dat hij die nooit heeft ontvangen en daarover teleurgesteld was, neem ik dat aan.
Ik proefde ook wel dat het tussen Aalt en jou minder goed boterde, maar daar ben ik verder niet op in gegaan. Is ook niet zo belangrijk. Waar gewerkt wordt, vallen spaanders.
Maar de vraag waarom hij in 1969 opstapte, was belangrijk voor de historie en daarop heeft hij een duidelijke mening gegeven.
Ik heb daar als interviewer NIET mijn eigen oordeel aan toegevoegd. Laat de lezers zelf maar oordelen.
Aalt heeft net als iedereen zijn tekst mogen lezen en correcties mogen aanbrengen. Daarmee ben ik als interviewer al erg ver gegaan. Dat vond ik nodig om een betrouwbaar boek te maken waarin iedere betrokkene zijn kant van het verhaal kan laten horen en dan moet je ook de inhoud goed afstemmen anders krijg je na publicatie misschien problemen.
De verkoop van het boek loopt redelijk goed, alleen duikt mijn boek nog niet op in de boekenwinkels en dat vind ik jammer. Vooral met deze coverfoto valt mijn boek goed op in de schappen of op de tafels. Maar het is erg druk met nieuwe uitgaves in november en december dus de promotie is dan ook lastiger. Er zijn er 4000 gedrukt, dus wanneer er een herdruk komt, kan ik nu moeilijk zeggen maar je correcties zal ik goed bewaren.
Aanstaande dinsdag ben ik trouwens weer op de radio bij Radio Noord-Holland. Om half elf praat ik over mijn boek, om twaalf uur wordt Chris Zuurbier geïnterviewd over zijn uit de hand gelopen hobby, daarna volgt om half twee een interview met coureur Hans Spaan uit Castricum.
Groeten uit de Zaanstreek
Martin
================================================================================
Van: Hendrik van Veen
Verzonden: maandag 5 december 2011 12:28
Aan: 'martin koelemeij'
CC: J.S.
Onderwerp: RE: Kreidler boek
Dag Martin,
Dank voor je reactie.
Betr. Aalt Toersen doelde ik niet op een premie- of prijzengeld stelsel van Kreidler o.i.d. voor 1969 gold en hoe dit uitbetaald werd is mij niet duidelijk.
Ik zou de betreffende brief van Kreidler moeten zien hiervoor. Naar ik mij ergens kan herinneren , betrof het een vergoeding voor de importeurs in Europa als zij sportsuccessen wisten te behalen met door hen getunede machines.
Wat wel bekend is, ook bij Jan de Vries, Jos Schurgers en Henk van Kessel, dat de rijders het aanzienlijke start- en prijzengeld van de GP organisaties zelf mochten houden.
Dit, terwijl de meeste 'fabrieksrijders' alleen het prijzengeld mochten houden en het startgeld voor de fabrieksstal bestemd was.
Wat mij stak is, dat Aalt gemakshalve even voorbijging aan deze ontvangen bedragen.
Misschien heeft hij deze destijds niet als inkomen opgegeven en is hij het daarom 'vergeten'.
Overigens, ik moet erbij vermelden dat ik Aalt na z’n vertrek bij ons, nooit met enige rancune behandeld heb, Ik ben diverse malen met hem in contact geweest, o.a. in zijn werkplaats opgezocht, en hij is destijds enige malen in Hoenderloo bij mij op bezoek geweest en heb hem aan meerdere onderdelen en zakelijk kontakten geholpen.
Tijdens deze ontmoetingen heb ik nimmer van hem enige klacht uit het verleden mogen optekenen !
Feit is echter dat hij eind 1969 naar Jamathi overstapte simpelweg omdat hij verwachtte dat hij daarmee betere resultaten zou kunnen boeken in 1970.
Dit verliep echter nogal teleurstellend, maar dat vooral z’n ex-ploegmaat Jan de Vries tenslotte Wereldkampioen werd in 1971 heeft hij nooit kunnen 'verkroppen'.
Deze frustratie zit hem kennelijk nog steeds dwars, en zijn spijt, over z’n vertrek bij ons, uit zich in kritiek op het vergoedingen-beleid bij o.g.t. in 1969 .
Just for the record !
Met vriendelijke groeten,
Henk van Veen.
Kreidlerdatabase
Kreidlerdatabase
Er werd niet alleen gewerkt en geraced bij Van Veen:
-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Hendrik van Veen [mailto:**************]
Verzonden: woensdag 25 mei 2011 11:25
Aan: louis.maloud@gmail.com
Onderwerp: RE: Bericht van de Kreidlerdatabase - Louis Dörr
Hr. Dörr,
Wel een oude foto!
Van links naar rechts:
m.vr.gr.
H. van Veen.
