Kreidlerdatabase
Toen wij in 1997 een eigen website wilden hebben moesten we een domeinnaam bedenken.
Dat werd MALOUD een samenvoeging van onze namen:
Kreidlerdatabase
Louis
Kreidlerdatabase
Marga werkt(e) op de Vrije Universiteit te Amsterdam op de afdeling IT & Software packaging.
(Informatietechnologie (IT) is de centrale IT-organisatie van de Vrije Universiteit.)
Zij was kenner bij uitstek van de verschillende software pakketten welke werden gebruikt.
Ook was zij gediplomeerd expert bij het gebruik van WordPerfect.
Uiteraard voorziet ze ons ook van de nodige software. 😊
We hebben samen een zoon: Colin Dörr
Kreidlerdatabase
Cornelis Louis Dörr
Colin is de ontwerper en bouwer van deze website, zie ook zijn c.v.
Uiteraard heb ik een grote inbreng gehad op het ontwerp, zo moest de nieuwe website aanvoelen als de oude website maar wel voorzien van de nieuwste technieken.
Dit is (eigenlijk) een doorlopend proces aangezien er steeds nieuwe items bijkomen. Het lijkt alsof de mogelijkheden slechts beperkt worden door de gelimiteerde kennis van mij 😊
Kreidlerdatabase
Maloud Kreidlerdatabase
Door de jaren heen toch wel wat diploma's gehaald 😉
Kreidlerdatabase
Hiernaast zijn nog de nodige productgerichte cursussen en trainingen gevolgd.
Kreidlerdatabase
Perskaart WordPerfet Club
Kreidlerdatabase
Kreidlerdatabase
Kreidlerdatabase
Ziggo speed
Met veel dank aan m'n vrouw welke, elke keer weer, fantastisch werk heeft geleverd. ILY
Kreidlerdatabase
In 1994 begon ik te denken om weer een Kreidler Florett te kopen en deze te restaureren. Lang heb ik moeten denken voor ik daadwerkelijk het 'lef' had hiermee bij 'moeders' aan te komen.
Maar op een gegeven moment ga je toch in de krant en in de advertentie blaadjes kijken. (En daar staat ook vaak: 'Eerst centen tellen, dan moeders vertellen én dan pas bellen')
Op een gegeven moment stond er in de Via Via een Kreidler aangeboden.
“Hij is nog van mijn vader geweest, die hem heeft gekocht en er een jaar of 6 op heeft gereden.
Na zijn ziekte heeft hij nog 11 jaar bij ons in de schuur gestaan”
Na enig Nederlands onderhandelen werd de koop gesloten.
Hoe neem je een Kreidler mee. Nou, waar een wil is - is een weg. Met een goede fietsdrager en een hoop touwtjes en spanbanden krijg je zo'n ding heus wel thuis.
Gewoon een beetje voorzichtig rijden en uitkijken dat je niet in de gaten loopt bij de politie. Dan gaat het allemaal best.
Thuis aangekomen ga je dan 'afladen' en je gekochte Kreidler eens goed bekijken. Dan ga je pas de eigenlijke problemen goed bekijken en zakt al snel je enthousiasme.
Diverse delen zullen vervangen moeten worden vooraleer hij is zoals ik hem wil. Bij mij is het niet een kwestie van origineel houden. Als je een keer de bandenspanning bijvult is er geen originele lucht meer in dus hoever moet je gaan? Ik maak hem zoals ik hem mooi vind, maar wel met Kreidler onderdelen. Verder moet hij eventueel geschikt zijn voor dagelijks gebruik. Ik hou er geen museum op na.
De motorschilden, de tank: eigenlijk alles zal zeer grondig moeten worden opgeknapt. Nou ja, hij was wel lekker goedkoop en we hadden hem genomen om iets te doen te hebben.
Nadat we de garage opgeruimd hadden zijn we begonnen met de demontage van de diverse onderdelen.
Na demontage van tank en buddyseat blijft er eigenlijk niet veel over van zo'n “schitterende” Kreidler .
Mijn aankoop was voorzien van een 'Weltmeister' buddyseat met Sport bagagedrager en richtingaanwijzers. (voor en achter)
Een chroom tank met hoge knielappen, Kreidler lichtmetalen gegoten velgen met 160 mm remtrommels.
Verder was het meeste in ernstig verwaarloosde staat. Inderdaad kon je zien dat er jaren lang niets aan gedaan was. De motor werd uitgebouwd en de verdere demontage vond plaats teneinde bij het frame te beginnen.
Het frame heb ik kaal gemaakt met 3M schuurborstels in de boormachine en met een schraapstaal. Vervolgens met 3M schuurpapier echt kaal gemaakt. Je begint er met veel enthousiasme aan maar na 2 weken krabben en schuren is de lol er wel af. Maar in je achterhoofd hou je het eindresultaat in gedachten. Ook de “kleine” deeltjes ondergingen deze behandeling. Na alles grondig gecontroleerd te hebben op schuren en breuken ben je dan eindelijk klaar. Achteraf besef je pas waar je aan begonnen bent en uit hoeveel deeltjes zo'n Kreidler bestaat. Maar ja, we wilden iets te doen hebben. Eindelijk komt dan de dag dat je weer kan gaan opbouwen.
Alles is gespoten door Simon Westerink (van de schade afdeling waar ik ten werkte) in de kleur rood Lancia 155.
Het resultaat was boven verwachting.
Ik wilde perse niet de originele rode kleur aangezien mijn vroegere Kreidler ook een 'brandweer rode' was geweest.
Bovendien vond ik de kleur zelf ook mooier.
Je weet niet, wat een lekker gevoel het geeft, als je weer gaat opbouwen. Opeens zijn alle uren van krabben, schuren en polijsten vergeten.
Nu zijn de uren aangebroken van monteren, boutjes bekijken en wikken en wegen of iets dat gemonteerd moet worden aan de eisen voldoet.
Goede diensten bewees mijn “Workmate” van Black & Dekker.
Met een houten klos op de plaats van het motorblok kun je uitstekend op een gemakkelijke werk hoogte werken. Dit is een aanrader voor alle restaurateurs.
Verder is het natuurlijk verstandig - en heb ik veel plezier gehad - door bij de demontage alle onderdeeltjes die ik los haalde in potjes te doen en meteen goed schoon te maken en met kopervet te behandelen.
Dit zal in de toekomst het eventuele demonteren weer vergemakkelijken. Ook het bewaren in potjes (Albert Hein mayonaise) heeft vele voordelen.
Je kunt op dit plastic makkelijk schrijven, ze kunnen niet breken en na de reparatie even in de vaatwasser en ze zijn weer schoon.
En eindelijk na héél véél uren is het dan zover. Je rijdt hem voor het eerst naar buiten.
Natuurlijk ben je trots. Ook de buren komen meteen kijken en complimenteren je met al het werk, want zij zagen jou regelmatig in dat koude hok verdwijnen.
Dat maakt het alleen maar mooier om weer een Kreidler Florett te bezitten.
De volgende personen en bedrijven hebben meegewerkt:
In november 2006 is mijn Kreidler wederom uit elkaar gegaan, e.e.a. kun je hier lezen
Kreidlerdatabase
Kreidlerdatabase
Mijn allereerste vriendinnetje heeft er menigmaal achterop gezeten.
(Dat vriendinnetje is nu mijn vrouw!)
Helaas na een paar jaar verdween de Kreidler naar een vriendje van mijn zusje (in België) - Ik heb nog steeds spijt dat ik hem toen heb weggegeven.
Door 'persoonlijke omstandigheden' heb ik helaas geen foto meer van die periode. (Van m'n vrouw gelukkig wel).
In die tijd waren er maar twee bromfietsmerken die voor iets dergelijks in aanmerking kwamen. Kreidler was dat ene merk en dan had je nog dat andere Duitse merk. (Wat je mij niet hoort noemen, maar het begon met een Z en eindigt op een P).
Een enkele alternatieveling reed op een Thomos of een Puch.
Ik begon daarom mijn vader warm te maken voor een Kreidler .
Zijn enige antwoord was: 'dan zou ik als ik jou was maar eens baantje zoeken'
DAT viel even tegen !!! Ik antwoordde iets in de zin 'dat iedereen er eentje kreeg'.
'Ja' zei mijn vader, 'maar die gaan niet 4 weken naar Italië op vakantie en dan ook nog met een eigen speedboot en daar waterskiën.
En ook nog eens een paar keer per jaar naar Parijs voor een lang weekend'.
Het vervelende was, dat hij daarin gelijk had.
Ik begon dus bij een supermarkt (Cash & Carry), (een verschijnsel uit het midden van de jaren '70) op zaterdag te werken (Ik verdiende op een zaterdag ƒ 10,00) en van mijn zuur verdiende geld kochten we op een gegeven moment een Kreidler ei-tank.
Een '68 model was onbereikbaar, die kostte op dat moment namelijk ƒ 1.600,00
De Kreidler moest uiteraard nog helemaal opgeknapt moest worden.
Na de opknapbeurt kwam Pa nog aan met chroom sets voor de motorkappen, stuur bekleding, koplamp en tank. (voor weinig)
Tjonge wat was ik trots en wat reed hij hard. (Pas later kreeg ik in de gaten dat het een Superblokje was wat er onder hing!)
Kreidlerdatabase
Marga
Na lang zoeken en telefoneren, werd ik gebeld door een goede kennis, die ik vaak tegen kwam op club meetings.
Eindelijk had ik er eentje gevonden. Een Kreidler MP2 damesbromfiets. In Oldenzaal.
Vol goede moed vertrok ik op zaterdagmorgen naar Oldenzaal.
Met m'n zwager en m'n vader, gezellig voor onderweg. De Tom-Tom geprogrammeerd.
Had niemand me kunnen waarschuwen dat Oldenzaal bijna in Duitsland ligt. 😢
Maar we zullen maar denken, wat je vér haalt is lekker. 😜
Het bijzondere van de Kreidler damesbromfiets MP is de versnellingsbak.
Niet zoals bij veel andere dames bromfietsen met een variateurtje, maar met een heuse 'schakeling'.
Vooral bij lage snelheden merk je welke kracht dit oplevert, terwijl er toch nog een respectabele eindsnelheid uit te halen valt.
Nadat ik 'het ding' had opgeknapt had ik een leuke verrassing voor m'n vrouw (dacht ik).
Blij dat we eindelijk eens een Kreidlerrit samen konden doen nam ik haar trots mee naar beneden, naar m'n garage.
M'n vrouw keek één keer naar 'dat ding' keek naar mij en zei:
Kreidlerdatabase
Weg droom van gezellige uitstapjes - je voelt je meteen ontzettend lullig.
Na lang aandringen is ze precies één keer de parkeerplaat op en neer gereden (± 200 mtr) en bleef volharden in haar mening.
'Het ding' heeft toen nog een jaar of 4 in de box van onze flat gestaan en op een gegeven moment kwam Mink bij me langs.
Die heb ik 'm toen gegeven - hij was er erg blij mee en Hennie Patat heeft er nog een aantal keren op gereden.
