Cees van Dongen
Cees van Dongen (Rotterdam, 1 februari 1932 – Capelle aan den IJssel, 23 december 2011) was een Nederlandse motorcoureur.
Cees van Dongen begon zijn sportcarrière als wielrenner. Zijn vader werkte bij een motordealer in Rotterdam.
Op 12-jarige leeftijd ging Cees daar als leerling werken. Vader van Dongen nam zelf met een DKW aan motorraces deel. In 1953 nam Cees voor het eerst zelf deel aan een bromfietsrace in Vriezenveen, met een Victoria FM 38L-motortje in een Solex-frame.
In 1954 hadden vader en zoon van Dongen een DMF-bromfiets geprepareerd, waarin een ILO-motorblokje zat. Hij won in dat jaar alle (straat)races waarin hij startte. Ook reed Cees in dat jaar enkele malen op echte (geleende) wegracemotoren.
Hij kreeg van zijn baas zelfs een echte Norton Manx 500 cc ter beschikking.
In 1958 behaalde hij voor het eerst de Nederlandse 250 cc-titel met een omgebouwde NSU Sportmax. In 1959 kon hij niet over voldoende financiële middelen beschikken om te racen. De KNMV stelde in dat jaar echter de 50 cc-klasse in, waarin Cees met een Dürkopp aan de start kwam. In 1960 werd Cees er Nederlands kampioen mee.
Kreidlerdatabase
In 1961 kwamen de Japanse merken Honda en Yamaha op de Nederlandse markt. Cees wist voor de TT-races in Assen zelfs een Yamaha 125 cc fabrieksracer ter beschikking te krijgen. Vanaf 1962 ging Cees echter verder met Honda. Hij werd Nederlands kampioen in de 250 cc-klasse en zou in de jaren daarop nog veel meer Nederlandse titels verzamelen: In de 50 cc-, 125 cc- en 250 cc van 1962 tot en met 1969! Hij deed dit met Honda's, Kreidlers en Bultaco's.
In 1964 was Cees kampioen in twee klassen tegelijk: 50 cc met Kreidler en 125 cc met Honda. Hij kreeg in dat jaar aanbiedingen van verschillende fabrieksteams. Van MZ kreeg hij een fabrieksracer voor de TT van Assen. Cees wilde echter liever niet voor één merk rijden: dat zou hem ook aan één klasse binden. Wel kreeg hij van tijd tot tijd snel materiaal aangeboden waarin hij aan Grand Prix-wedstrijden om het wereldkampioenschap deelnam. Hij won er één: de 125 cc-klasse in 1969 in Spanje met een fabrieks-Suzuki uit 1968.
In 1971, 1972, 1976 en 1978 werd Cees weer Nederlands kampioen in verschillende klassen. Hij had inmiddels een gezin en ging minder aan wedstrijden deelnemen. In 1980 nam hij voor het laatst deel aan de TT (wel in twee klassen: 50 cc en 125 cc). Hij ging hierna over tot het prepareren van motorfietsen voor andere coureurs.
Toch is Cees niet stil gaan zitten: hij neemt (in 2005) nog steeds deel aan veteranen-races, en start het liefst in meerdere klassen. Tijdens de Centennial Classic TT in 1998, waarbij de meeste nog levende grote coureurs uit het verleden aanwezig waren, sprong hij in ieder gaatje dat er viel: als een coureur niet was verschenen of om gezondheidsredenen niet kon rijden nam Cees het plekje op het startveld over: Hij reed in zeven klassen!
Ik ontving zojuist het trieste bericht dat oud coureur Cees van Dongen vrijdagmiddag 23 december na een langdurig ziekbed op 79 jarige leeftijd is overleden.
Ongeveer een jaar geleden werd bij Van Dongen een ernstige vorm van kanker -een melanoom met uitzaaiingen- ontdekt en het afgelopen jaar verslechterde zijn gezondheid.
Ondanks zijn slechte lichamelijke gesteldheid woonde Van Dongen afgelopen jaar nog de Dutch TT bij en was hij nog aanwezig bij het 50 jarige jubileum van Yamaha.
Tijdens zijn bezoek aan de Dutch TT liet van Dongen nog weten elk beetje hoop aan te zullen grijpen om zijn ziekte te overwinnen, een strijd die de inwoner van Capelle aan de IJssel op 23 december heeft verloren
Kreidlerdatabase
