‘Ik heb nog nooit een boete gehad’, zegt mijn scharrel.
Uit het niets staat hij op, pakt mijn laptop en één van de twee boetes die ik tegelijk binnenkreeg. Hij zou wel eens even een mooi bezwaarschrift schrijven.
Ik vind dat lief, maar dat zeg ik niet.
‘Als het lukt, neem je me wel mee uit eten he?’.
‘Wat denk je zelf?! Door jou heb ik deze boetes gekregen’, snauw ik terug.
Alsof ik die anticonceptie niet had kunnen verkrijgen zónder tegen het verkeer in & over het fietspad te rijden.
Kreidlerdatabase
Ik heb in mijn leven meer boetes gehad dan geslaagde dates.
Het Centraal Justitieel Incasso Bureau rekent op mijn bijdrage.
Al voor mijn zestiende maakte ik vanaf mijn zolderkamertje trouw mijn donaties over.
Ik had mijn Penny-maat net ingewisseld voor een echte rekening.
Mijn vader stortte daar mijn maandelijkse tien gulden zakgeld op.
De enige andere vermelding bij ‘bijschrijvingen’ was de 150 gulden van de supermarkt waar ik werkte als service-girl.
Een vrij spannende functietitel voor iemand die de retouren terug legde in de winkel en wijn, cola en andere gorigheid opdweilde die door het horten en stoten van de band afvielen.
Kreidlerdatabase
Banksaldo is maar een nummertje, sprak ik mezelf bemoedigend toe tijdens het overmaken van die zuurverdiende centen.
Gewoon niet meer door rood fietsen. Maar toen ik 16 werd, kwam er een Chrome-zwarte oldtimer schakelbrommer (Kreidler Florett) in mijn prille leven.
Nou, dat vonden ze mooi hoor, bij de politie. Ik mocht altijd achter de motoragent aanrijden. Glimmend van trots kwam zo’n wout dan aan bij zijn collega’s van de rollerbank controle.
‘Ik had ook zo’n brommer vroeger’, zei zo’n wandelende snor dan, bijna over me heen brakend van enthousiasme. Dat enthousiasme deelde ik niet, want ik wist al wat hierna kwam.
‘Maar ja’, (benieuwd wat voor creatiefs ze nu weer hadden bedacht), ‘er moet wel een geel plaatje/een werkend achterlicht/een demper op, he’.
En daar ging ze weer. Het meisje op de Kreidler, met bon.
Kreidlerdatabase
Op een dag was ik het zo zat dat ik wegreed voor ze. Door rood. Nog een keer door rood.
Dwars door de rijdende auto’s in de ochtendspits. Met gillende sirenes achter me aan over het schoolplein van een school waar ik zelf niet eens op zat.
Het moest een keer afgelopen zijn met die boetes, vond ik. Daar dacht de politie anders over. Daar ging weer een maandsalaris of twee. Gelijk betalen, snel verscheuren en net doen of het niet gebeurd is. Banksaldo is maar een nummertje.
Misschien zeg ik daarom niet tegen je dat ik het lief vind. Als je nooit door rood loopt, ben je niet mijn man.
Kreidlerdatabase