Dat geluid dat vergeet je gewoon nooit meer
Kreidlerdatabase
Van: lachgas .......... [mailto:lachgas**@*******.com]
Verzonden: dinsdag 27 december 2011 10:52
Aan: louis.maloud@gmail.com
Onderwerp: complete verhaal
Beste Louis Dörr,
Ik ben een vrouw van 37 jaar. Toen ik een jaar of 9 was, had mijn oudere broer een .... Kreidler.
Elke dag ging hij daarop mee naar school, vanuit het dorp naar de grote stad, de tuinbouwschool.
Al zijn vrienden kwamen vaak bij ons over de vloer en dan stonden die mooie apparaten bij elkaar op het pad.
Kreidlerdatabase
Vaak werd er door mijn broer aan zijn Kreidler gesleuteld. De sterwielen, die vond ik het mooist. Ik zag vaak hoe de ketting in de olie lag.
De boel werd opgevoerd en uiteraard het geheel weer glimmend in elkaar werd gezet.
En zo op een mooie dag werd het resultaat van al dat poetswerk op de gevoelige plaat gezet.
Toen ik wat ouder was heb ik deze foto gestolen uit zijn album en sleepte deze dagelijks mee naar school, in mijn tekengerei-koffer.
Wat was ik onder de indruk van die mooie rode schakelbrommer.
Pas jaren later, toen ik lang en breed van school was en de boel aan het opruimen ging, heb ik hem die foto teruggegeven.
Tijden van glorie in zijn ogen bij het zien van zijn maatje.
Kreidlerdatabase
Toen ik een jaar of 12 was, had mijn zus een vriendje. Hij kwam uit een ander boerendorp.
Er werd vaak afgesproken met hen en de vriendengroep. En daar zag ik weer, van al dat soort brommers bij elkaar staan bij ons op het pad.
Ook groene Kreidler's, daar wilde ik niet naar kijken en andere merken die wel leken maar voor mij niet echt waren.
Tja, die rode rassen, die waren gewoon zoals het hoorde. Ik was er helemaal wild van.
Mijn eerste rondje achterop was helemaal geweldig. En ook die keer dat bij die vriend de boel het niet meer deed, moest hij zijn brommer voortduwen. Ik ben er toen op gaan zitten zodat het makkelijker voor hem was.
Want ik zie nog steeds voor me hoe die jongens dan die mooie tank tegen hun bovenbeen aan leunend dat ding voortbewogen en erop sprongen om vervolgens weg te rijden.
Kreidlerdatabase
En toen was ik 16. Ik had maar wat graag zelf een Kreidler gehad. Dat was niet rendabel, ik ging met de trein naar school en ik had een vriendje had met een.... Kreidler.
En uiteraard een echte. De rode versie.
Ik hoorde hem al van ver aankomen. Dat geluid dat vergeet je gewoon nooit meer. Na al die jaren wist ik het verschil wel. Heerlijk.
Ik was helemaal verliefd op de package. De stoere vent met zijn wilde haren onder de helm vandaan en die rode Kreidler.
Ik had het helemaal gemaakt.
De droom om er een voor mezelf te hebben vervaagde. Ik reed dikwijls op de zijne. Achteraf veel te kort natuurlijk, want toen die Kreidler kapot ging en de onderdelen ervoor minder makkelijk begaanbaar waren, raakte het allemaal wat in het slop.
Daar stond hij dan in de schuur te wachten op de belofte dat hij ooit opgeknapt zou worden. Jammer dat we daar nooit meer aan toe zijn gekomen, ondanks het vele keren oprakelen van de wens er ooit nog weer mee te kunnen rijden.
Kreidlerdatabase
Toen ik leerde schakelen op de Kreidler van mijn vriend was ik koning te rijk. Ik had het snel onder de knie.
Eindelijk wist ik wat ze altijd bedoelde met 1 neer en de rest naar omhoog. Wat een uitdrukking!
Want ik was als puber maar wat vaak uitgedaagd om op zo'n ding weg te rijden en dan was dat de instructie die ik kreeg.
Nee, mijn vriend die ging het mij gewoon echt leren. Dat was best makkelijk zeg.
Toen ik op het boerenbedrijf waar ik op het land werkte, van de zoon een schakelbrommer voor een dagje onder mijn kont meekreeg, wist aan het einde van die rit pas dat er wat meer bij kwam kijken.
Aan die rit kwam een einde doordat ik een aanrijding kreeg.
Ik reed op een nieuw aangelegd fietspad, een vertrouwde route naar huis.
Voor mij reed een trekker die de afslag nam naar het bedrijf.
Zijn wielen rolde door over het fietspad heen. Hij had niet gekeken naar het mogelijke verkeer op het fietspad voor hij de dam insloeg.
Ik kon het niet beremmen en vloog over de kop de berm in.
Niet veel later kwam daar de ambulance.
De zonen van het boerenbedrijf vroegen me later wat ik deed toen ik die trekker zag.
En toen bleek dat mijn vriend mij voor twee derde deel had leren schakelbrommer rijden. Van zijn Kreidler deden de achter remmen het niet.
Nooit had hij me dat verteld, ik had ze toch niet nodig omdat ik ze immers niet kon gebruiken.
Wellicht had ik met die een derde kennis meer een ongeluk kunnen voorkomen.
Op deze manier kwam er helaas een einde aan het schakelbrommer-tijdperk.
Kreidlerdatabase
Maar die rode Kreidler's blijven een grote plek in mijn hart hebben.
Afgelopen jaren heb ik menig jeugd weer zien rijden op een Kreidler, de glorie herleeft.
Ik smelt nog steeds van het zien maar ook het horen van de enige echte schakelbrommer: de originele Florett Kreidler.
Voor mij degene met chromen kappen en bagagedrager, chromen tank en rode sterwielen.
De verlichte groene pijltjes en het oranje gele vierkantje op het stuur.
Groet Astrid